On holy ground, kippenvel.

Bereid je maar voor op het beste verslag dat je tot nu toe hebt gelezen, gemaakt door ons (aka groep 3). Om 06:10 uur begon onze dag (Wim was weer eens te laat ;)) voor het eerst met een strak blauwe lucht, maar aan de temperatuur viel dit helaas niet te merken. Gelukkig konden we de moed bij elkaar rapen om ons hier overheen te zetten, dus bibberden we onze weg naar het ontbijt dat zoals altijd weer verrassend was: ei, spek en brood. Rond 08:00 uur sprintten we de bus in om op tijd te komen bij shack-repair, kinderwerk en de bouw.

Als eerste werden de mensen van het kinderwerk en shack-repair de bus uit gezet. Van ons groepje waren dat Esther, Hedy en Anneleen. Eenmaal uit de bus werden we hartelijk ontvangen op het Immanuel Hope Centre. De mensen daar hebben hard voor ons gezongen en hebben ook nog voor ons gebeden. Dit was best wel overweldigend waardoor er een paar mensen emotioneel werden. Hierna gingen we naar een ruimte waar allemaal kinderen zaten. Toen we hier binnen liepen werden we al snel bedolven onder de kinderen. We zijn daarna ook nog langs de gehandicapte kinderen gegaan. Daarna zijn we met bus en al de krottenwijk in gereden en zijn de groepen shack-repair en kinderwerk uiteengegaan.

Toen Esther de bus verliet, kon de groep niet meteen aan de slag, omdat het werk dat er was niet geschikt was voor ons. We moesten uiteindelijk gaten gaan dichten met teer en met gips. Hier waren we snel klaar mee omdat de vorige groep er al mee was begonnen. Hierdoor mochten we ook nog beginnen met het dichten van een tweede shack. Toen we dit af hadden, mochten we nog even spelen met de kinderen die daar waren. Even later kwam Wim met het idee om even een ommetje te maken in de krottenwijk. Hierbij kwamen we langs een school en wij vond het wel een goed idee om naar binnen te lopen. We kregen een hele uitgebreide rondleiding en we mochten hierbij ook nog even in een klas kijken. De kinderen in deze klas werden helemaal gek. Na de rondleiding zijn we teruggelopen en hebben we de groep van het kinderwerk opgezocht.

Bij die groep zaten Hedy en Anneleen. We begonnen met een rondje lopen door de krottenwijk om de kinderen op te halen. Hierbij gingen gelukkig twee tolken mee van het Immanuel Hope Centre om ook aan de moeders uit te leggen wat we gingen doen. Het was best wel gek om door de wijk heen te lopen, maar tegelijkertijd voelde het toch ook wel weer heel erg vertrouwd. Nadat we ongeveer twintig kinderen verzameld hadden begonnen we met spelletjes doen, gewoon midden op straat. Daarna vertelden we een Bijbelverhaal en gingen we knutselen. De kinderen zijn super aanhankelijk en zitten graag op schoot. Na de lunch, die we gelukkig deze keer in de bus aten, hebben we ongeveer hetzelfde gedaan aan de andere kant van de wijk. Dit keer met ongeveer 30 kinderen, waaronder zelfs een baby van nog geen jaar. We hadden als knutselwerkje slippers van papier, die kinderen daarna zelfs aantrokken. Bijna geen van de kinderen heeft zelf schoenen en ze lopen dus gewoon op hun blote voetjes over de stenen en door het glas.

Na het thuisbrengen van de kinderen liepen we naar het ontmoetingspunt met de groep van het shack-repair, om op de bus te wachten. Na best een tijdje te hebben gewacht hebben we toch maar even gebeld waar de groep van de bouw bleef. Toen hoorde we dat ze er bijna waren. Wij helemaal blij, tot we na een paar minuutjes hoorden dat de bus een klapband had. Omdat we geen zin hadden om te gaan wachten gingen we een paar kilometer lopen naar de supermarkt. Dit was iets langer dan verwacht, maar het was wel goed om ook zelf een keer mee te maken wat voor afstanden die mensen hier altijd te voet afleggen. Met als grote verschil dat wij allemaal goede schoenen hadden en zij vaak niet. Bij de supermarkt hebben we een halfuur gewacht op de groep van de bouw, die uiteindelijk met de pick-up kwamen. Toen hebben we onder het genot van een ijsje nog anderhalf uur gewacht tot Berend-Jan kwam met een bus en Ben Rademan (eigenaar busbedrijf) met een pick-up. Daar paste bijna iedereen in, alleen Anneleen en nog zes anderen niet. Wim was gelukkig bereid om met ons te wachten en heeft Jan gebeld om te vragen om ons op te halen. Na nog een halfuurtje wachten was die er dan eindelijk. De rit was iets minder prettig, want in de laadbak van de pick-up hobbelt het nog erger dan anders. Maar het was wel een leuke ervaring gelukkig.

Als laatste verlieten Tijmen en Sanne de bus om aan de slag te gaan bij de bouw. Ook deze keer stond een grote groep met plaatselijke, in oranje geklede (huis)vrouwen ons op te wachten om de hele dag langs de rand toe te kijken. Hup Holland Hup????We werden zoals gewoonlijk opgevangen door onze grote vriend Johannes, de leider van de bouwvakkers. Daarna begonnen we met bouwen onder formidabele weersomstandigheden. Deze keer werden we gelukkig wel bijgestaan door o.a. Justin Bieber wat de sfeer een stuk beter maakte dan de vorige keren; muziek maakt alles beter.

Na wat ploeteren en zweten kwamen we negen rijen bakstenen hoger. Met een gevoel van voldoening kwamen we bij vertrek toch nog één obstakel tegen: kinderen die uit school kwamen en wij die nog eten over hadden. Met pijn in ons hart hebben we maar een deel van de kinderen te eten kunnen geven, maar met als gedachte in ons achterhoofd: elk kind dat we kunnen helpen telt (dank aan Neill van Schalkwijk). Onze verwachtingen waren slechter dan wat er op dat moment gebeurde, wat ons hart erg goed deed. De kinderen probeerden hun gekregen eten namelijk niet voor hunzelf te houden maar deelden het juist, wat een mooi moment was.
Baie dankie!

Hedy: Iedereen super bedankt voor de berichtjes, echt heel leuk om te lezen! Het is nog steeds heeel erg leuk en mooi hier allemaal. Het spelen met de kinderen is echt tof om te doen, en pap, ik ben best wel goed in bouwen! Even btw ik was dus een van diegene die moest huilen om zingende mensen, het was zo mooi jullie moeten dat ook een keer horen! Jeroen en Levy hadden wel gelijk toen ze me uitlachten, ik heb echt patat en een warme douche nodig. Trouwens Jeroen, je stroopwafels waren heerlijk! Levy whut happened dat je niet meer mag voetballen? Frans en Angelique, als het nog 10 oktober is, van harte gefeliciteerd! Dikke knuffel
PS: Dirks zussen, als jullie nog een keer een berichtje sturen zouden jullie me Hedy kunnen noemen, anders lees ik het waarschijnlijk niet jullie slimmerds.

Tijmen: Lieve allemaal, heel erg bedankt voor jullie leuke en lieve berichtjes. Ik en wij allemaal hebben het super leuk en gezellig hier en willen nog lang niet weg. Ook oma en oma bedankt voor de lieve en moderne berichtjes! Ik heb al mooie en gelukkig momenten mee mogen maken en kijk uit naar de volgende. Ook de eerste sleutelhanger is al de deur uit, naar de leukste kinderen ever. Heimwee is er dus nog niet, behalve als het aan de koffie ligt ;). So naar Taar en Lau, de coole mannen en de squad, miss you guys. (En nog een keer persoonlijk gefeliciteerd Leon). Spreek jullie snel weer

Esther: Lieve allemaal, bedankt voor alle lieve berichtjes, ik lees ze allemaal. De antwoorden op jullie vragen zal ik in Nederland wel even beantwoorden. Het gaat nog steeds super goed met mij. Ik geniet hier volop en ik voel me hier al helemaal thuis haha. Ik geniet het aller meest van het knuffelen en spelen met de kinderen, dit is echt mijn ding. Oja, ik werd vandaag weer eens gevraagd om met een jongen op de foto te gaan. Ik heb vandaag ook mijn eerste sleutelhanger aan een heel lief kindje gegeven. Ik kan niet wachten om jullie alle verhalen te vertellen en de foto’s te laten zien. (heb nog geen last van heimwee tho). Kusjes van mij.

Sanne: Lieve papa, mama, Gerco, Romy en iedereen die dit leest, de reis is echt heel erg leuk! Papa, ik raad je ENORM aan om ook met deze reis mee te gaan. Lieve Eline, super bedankt voor je leuke berichtjes, superleuk om te lezen. Na een erg emotionele en confronterende dag gisteren mocht ik vandaag voor het eerst bouwen en oh wat heb ik gelachen! Dansen, zingen en lachen met de Afrikanen en medeleerlingen en uiteraard de bus pech is een goede omschrijving van vandaag. Nog maar een week totdat ik alweer naar huis ga en jullie allemaal weer zie! PS: pap, mam en de rest, ik zou het leuk vinden als jullie elke dag even een korte samenvatting sturen van jullie dag in Nederland, gewoon voor het contact. En supergoed gedaan Room! Als ik thuis ben wil ik die beker wel zien!! En Gerc, hoe ging je sollicitatiegesprek? Ik spreek jullie snel weer! Knuffels van Sanne.

Geanne: Wát geniet ik van mijn tijd hier in Afrika! We hebben echt een geweldige groep, wat een overgave en enthousiasme elke dag om voor de kids een verschil te maken! Vandaag bij het IHC weer een kippenvel ontvangst, ‘band of all ages’ van de Burcht in Barneveld, hier kunnen wij nog flink wat van leren!!! Dit is echte worship, in dit land wordt God echt groot gemaakt! Geweldig! Het programma zit zo heerlijk vol dat ik weinig tijd heb om jullie thuis te missen maar natuurlijk geef ik jou Floor ook een héle dikke knuffel thuis! Fijn dat jullie het zo goed doen thuis Jasper! En Henk, next time together! Kus

Anneleen: Lieve allemaal, het is zo ontzettend gaaf hier. De groep is heel leuk en het werken is super tof om te doen. Altijd als ik met de kinderen bezig ben, ben ik meteen helemaal blij. Het is ontzettend dankbaar werk, al is het soms wel heftig. Het is super leuk om steeds alle reacties te lezen! Aan alle meisjes: succes nog met de laatste paar daagjes op school en ik hoop dat jullie bakdag vandaag lekker was! Xx Anneleen
Geef Hobbes trouwens ook nog maar even een knuffel van me!!

Kilometers schieten onder mij door, wat een gerij maar veilig uit en thuis. Dag aan dag draagt Hij ons. Papabeer, vandaag op stap met dochterbeer Geanne. Het is zo stil op de witte Duif. De maan staat helder aan de hemel, kijken maar weer.