Op weg naar huis…
Vandaag was het dan zover: er komt een einde aan het verblijf in Zuid Afrika. Dat betekent afscheid nemen, weer emoties en de wens; God zij met ons tot we elkaar weer zien.
Na een onrustige nacht, worden we om half acht gewekt. Na het opruimen en inpakken staat er om 9 uur een complete maaltijd voor ons klaar, verzorgd door Koos en Willemien en de helpers Katrien en Truia. We eten buiten op de plaats waar we ook onze eerste maaltijd in Zuid Afrika nuttigden.
Na een uitgebreid slot en dankwoord (“We blijven werken aan kinderen, aan shackrepair en de bouw, want we werken verder aan onszelf.”) door onze onvolprezen leider Jan, mogen we ‘aanvallen’. Het is een echte brunch met heerlijke verse eigengebakken bolletjes, gehakt, millipap, tomaten en sauce. Koos bedankt de groep voor hun voortreffelijke gedrag en zegt dat ze vanaf nu familie zijn geworden en altijd weer een “draaikie mogen komen maken.”
Daarna moeten we echt opstappen, want we hebben vandaag ook nog een compleet programma. Met de bus rijden we naar Hartebeespoortdam. Daar is een markt met talloze echte Afrikaanse souvenirs. Je kunt er heerlijk handelen en afdingen, want de eerste prijs die ze aan je geven is minstens drie keer te hoog.
Vanaf de markt rijden we naar Pretoria om het Voortrekkers-monument te bezoeken. Het is een herinnering aan een vreselijke tijd uit de Zuid-Afrikaanse geschiedenis. Maar ook een plaats met een prachtig uitzicht over Pretoria.
En dan rijden we naar onze laatste verblijfplaats in dit prachtige land: Oliver Tambo Airport. Daar nemen we afscheid van Hannes onze voortreffelijke chauffeur in deze weken. We nemen ook afscheid van Jetze, want die blijft nog een paar weken. Dat geeft hem mooi de gelegenheid dit bericht nog te posten en dank je wel te zeggen.
Dank jullie wel voor jullie overweldigende hoeveelheid reacties. Er was elke dag weer een run op de berichten van thuis. Vandaag zijn alle berichten die tot vanmorgen 7 uur (Ned Tijd) gepost zijn nog gelezen in de bus! Bedankt namens SHIB dat jullie je kinderen deze weken hebt afgestaan om een onvergetelijke indruk in Zuid Afrika achter te laten. God knows: They are not forgotten.
Hulde aan webmaster Henko van de Weerd en zijn assistent Matthijs Visscher voor het trouwe doorgeven van de berichten naar jullie en naar ons. Het is op! Fijn weerzien morgen!