Last but not least…..

De laatste dag is aangebroken. De laatste keer bouwen in Reagile. Accepteren dat niet alles af kan, alles overdragen en nog even hard bikkelen. De laatste keer naar Borelelo. Met kinderwerk nog een keer naar de allerarmsten, om ze het laatste beetje liefde en aandacht te geven. Ruben L. had gebreide mutsjes van zijn oma bij zich, die hij in het armste, koude gedeelte van Borelelo kon uitdelen. De kinderen konden ze meteen op.

Ook in de school in Borelelo is vandaag nog eenmaal keihard geklust. Bijna alle platen zijn bevestigd en gesaust. Ongelofelijk hoeveel 6 mensen daar nog voor elkaar gekregen hebben. We hebben van de kinderen van de school nog afscheid genomen, met een ballon en cadeautje. Ze waren zo blij en enthousiast. We hebben met ons afscheid ook een gedenkplaat gemaakt door Renate en Sanne. Zo wordt iedereen er aan herinnerd dat we er geweest zijn met onze groep. Het is een bizar idee dat we alles ‘normaal’ zijn gaan vinden in de townships. Hoe het verloopt in de communicatie met de mensen, hoe de kinderen er gekleed zijn (zonder schoenen of met vieze kleren). Zelfs de geur is een beetje gaan wennen. En nu met het besef dat we gaan, kijken we weer met nieuwe ogen naar alles. De arme kinderen gaan we achterlaten, de juffen op de school zullen we niet meer zien. Zij blijven hier, vaak zonder iets, zonder de garantie op eten. Maar zo gaat het elke keer.

En dan moeten we terug kijken en bedenken wat we met Gods hulp de afgelopen twee weken wél hebben kunnen doen. We zijn een hecht team geworden. 39 vreemde mensen, zijn in 2 weken een soort familie geworden. Bijna iedereen heeft ook nog eens last gehad van een buikgriepvirus, maar waren er gelukkig binnen 2 tot 3 dagen weer bovenop. Dit heeft wel invloed gehad op de planning en de groep. Maar heeft iedereen ook met elkaar verbonden. Als het met een niet ging, was iedereen er om diegene op te beuren, ontbijt te brengen of een knuffel te geven. Dit heeft ons samen nog meer verbonden. Omdat het virus niet super ernstig was, hebben we hier verder niet veel over gezegd in onze berichtgeving. Zoals ook aan de foto’s te zien, konden alle werkzaamheden doorgaan en heeft iedereen genoten. Het is zo’n gave tijd geweest. Met zijn allen, met God, in de townships en in de bijzondere natuur (op Shalom). We kijken terug naar een mooie tijd!

Morgenochtend half 8 ontbijt. Om 9 uur stappen we de bus in. We gaan nog langs een Afrikaanse markt en moeten om 16.00 uur op het vliegveld zijn. Om 19.05 stappen we in het vliegtuig. Zaterdag 24 augustus rond 9.10uur komen we weer aan op Schiphol en hopen we jullie daar te zien. Iedereen wordt verwacht opgehaald te worden op Schiphol door familie en/of vrienden.

Groetjes,

SHIB groep 2013

Vluchtgegevens terugreis

23 augustus 19:05 Johannesburg – Frankfurt (vluchtnummer LH0573)
24 augustus 08:00 Frankfurt- Amsterdam, aankomst 24 augustus 09:10 (Vluchtnummer LH0986)

Eveline: Lieve A&I. Fantastisch! Ik had het graag mee willen maken ing. T&T. Super jongens! Hebben jullie nog gevist? Ik zou graag op iedereen willen reageren, maar dat gaat niet dus ik hoop tot heel snel! (mam wil jij mn roze vichy van mn wasbak mee nemen.) Dikke glimlach uit Afrika.

Jan-Henk: lieve familie, vrienden en roomies, de tijd is hier voorbij gevlogen en daarom stappen we morgenavond alweer in het vliegtuig terug naar huis. Ik ga jullie zien op Schiphol! @Kampen: de safari was super, maar jammer genoeg hebben we geen luipaard gespot. 😉 Ciao!

Robert: Tot straks!

Lisanne: Lieve Familie en vrienden. Al weer bijna naar huis ? ik heb een super leuke tijd gehad en heb heel erg genoten! Maar ik vind het ook wel weer lekker om naar huis te gaan. Tot zaterdag!! Kusjes Lisanne

Jeroen: Tot straks broeders en zusters… ik verwacht van mijn trouwe fans die me opkomen halen @ schiphol, dat ze wel staan te wachten met een koud pilske? liefde xx

Nicole: Lieve allemaal! Het was zo’n bijzondere ervaring! Ik zie jullie zaterdag alweer! Ik mis jullie en kan niet wachten om de verhalen met jullie te delen!

Hillene: Bijnnaaa naar huis! Heerlijk weer in mijn eigen bedje. Haha, genoeg geklust voor de komende jaren pa en ma! Super veel zin om Nathanaël weer te zien en friet te eten ipv RIJST! Tot zaterdag lieve allemaal.. Knuffel!

Gabrielle: Ik kan me niet voorstellen dat ik straks weer mijn eigen gezinnetje weer in de armen sluit! Heerlijk. Maar ik zal deze familie ook weer missen… het begon net een clan te worden. Tot zaterdag! xxxxxxxx