Maar eerst een knuffel…

Nou die zijn er gekomen na een lange maar veilige terugreis naar Nederland. Gistermorgen om even kwart voor 5 waren de meeste jongeren al wakker en lagen naar de sterren te kijken die er bij die bewolkte ochtend weinig waren. En na een laatste duik in het zwembad zijn we na een vroeg ontbijt vertrokken. Tijdens die maaltijd stonden we stil bij onze 2 weken. Het ging ongeveer zo…

Gisteren schreven we nog, ma staat de frituur klaar. Natuurlijk kind, maar eerst een knuffel morgen. We spraken over jongeren die het vandaag willen hebben en wel gelijk nu! Ook onze jongeren. En neem ze het eens kwalijk! Hoe rijk is hun wereld. Alles is toch haalbaar? Wat was het contrast met de kinderen in Reagile groot. Zij hebben niets en zeker niet nu. En toch een wereld waarin God zeker aanwezig is.

Elke dag had een groep de regie en verzorgde die de dag opening en sluiting. Natuurlijk ging het over wat ze hadden meegemaakt maar vaak ging het over de vragen die jongeren hebben, bestaat God wel, heb ik hem nodig en doet hij wel wat ik wil?

Tijdens de GMG gespreken gebruikten we thema’s om met hen in gesprek te komen. Thema’s uit het infoboekje. In dat boekje stond een poster waarin God zegt : ik heb je geluk voor ogen: Ik zal je een hoopvolle toekomst geven. Een tekst uit Jeremia 29:11 Deze tekst was ook de tekst tijdens de uitvaart dienst van Carola van de Broek, die afgelopen maandag is begraven. Op afstand hebben we meegeleefd en meegehuild. Er was boosheid, verwarring maar vooral verdriet. Het maakte ons klein. Hoe kan je je kind, je zus je vriendin, je nichtje begraven en dan deze tekst gebruiken? Dan moet je wel zeker in geloven!

Jullie kinderen mochten het verschil maken, maar ze zouden dolgraag weten wat Gods plan is met hun leven. We hopen dat deze weken een stukje van Gods plan zichtbaar is geworden. Maar eerst thuiskomen, knuffelen en dan patat!

Meer dan een jaar hebben ze ervoor gewerkt en uitgekeken, de veertien dagen vlogen voorbij. Ik hoop voor een levenslang onuitwisbaar! Kinderwerk shackrepair en in de bouw muren stuken. Maar vooral veel knuffelen met zwarte krullenbollen.

Wat was meer, wat was beter? Het resultaat is de optelsom van de verschillende delen. Er mogen zijn voor de kleine in het township gebeurde tijdens al het werk. “zie hoe Jezus daar loopt met een kruis op zijn rug” Jullie kinderen liepen door het slopen wijk om met kinderen iets te laten zien van Jezus. Wat God er mee gaat doen mogen we bij Hem leggen en verwijzen naar de bijbel tekst uit Jeremia “Ik zal jullie een hoopvolle toekomst geven.

Door met kinderen te werken leerden ze het kind in zichzelf te kennen.
Door sjekkies te repareren en te bouwen waren we ze ook bezig met bouwen van hun eigen huis, hun hart. Heeft Afrika hen echt veranderd? Ik ben ervan overtuigd!
Er waren ook hele mooie momenten. Naast het vele werk op Safari gaan en echt leeuwen zien! Geen echte ongelukken of ziektes, sommige hadden een combinatie van slaapgebrek,warmte en misschien niet altijd lekker eten tot je nemen of dat eten weer wel of moeilijk achterlaten op het…

Ons lijflied was ‘Build your kingdom here’

Bouw in mij uw Koninkrijk
Overwin mijn twijfel en mijn vragen
Geef mij een teken
Genees mij
Zet me in vuur en vlam
Verbrand mijn schepen achter mij

Verander mijn mindset
Bouw in mij uw koninkrijk
Laten we bidden.

Deze tekst sprak ik ook uit tijdens de uitzwaaimiddag. En om af te sluiten met de kopregel van Never, never, never, never give up, I say never!

Toen we gister vertrokken en afscheid hadden genomen van de kinderen van de school van Antoinette kwamen we haar onderweg tegen. In de bus hebben we samen dat lied gezongen. Het geldt niet alleen voor hen maar ook voor jullie en ons we geven ze niet op, niet jullie kinderen maar ook niet de kinderen van Reagile.

Namens Ilse, Yvonne, Pim Wim en mijzelf bedankt voor jullie kids en dat wij van hen hebben mogen genieten,

Jan Torn