Een dag vol emotie

Gisterenavond bereikte ons het droevige bericht dat de (schoon)moeder van Joke en Ton was overleden. Dat heeft ons allemaal stil gezet. Momenteel zijn Ton en Joke onderweg naar Nederland. Onze gedachten en gebeden gaan uit naar hen, hun kinderen en andere familie en vrienden.

Ondertussen gaat het werk hier gewoon door en begonnen we de dag bij de school van Antoinette. En dan is het heel bijzonder dat 230 kinderen een minuut stil zijn om de moeder van Joke te herdenken en vervolgens ingetogen en oprecht ‘read your bible, pray everyday’  te zingen. Vervolgens startte het kinderwerk op het Immanuel Hope Centre en de bouw.

De kinderen hebben het verhaal van Noach gehad en gespeeld (d.w.z. ze zijn allemaal de ark in en weer uit gelopen). Het is geweldig om te zien hoe blij ze vervolgens waren met de door hun zelfgemaakte ketting. Ondertussen zijn de kinderen in de townships wel te herkennen; of ze hebben een armbandje om, of een ketting. In de middag zijn we de wijk in getrokken en hebben we hetzelfde programma gedaan. Bovendien konden we niet alleen ons geloof delen, maar ook ons brood; er was precies genoeg brood over om met alle kinderen te delen. Ook hebben we een voedselpakket mogen uitdelen aan een weduwvrouw op leeftijd, waarbij twee dochters woonden en vier kinderen. Door het overlijden van haar man was er geen bron van inkomsten meer.

Op de bouw is er een vervolg gemaakt met het metselwerk en zijn zo’n 1000 stenen weggewerkt. De contouren van de crèche worden steeds beter zichtbaar. Zelfs de Afrikaanse bouwvakkers hadden het overigens warm vandaag. Dat zegt wel wat over de temperaturen hier. Bij thuiskomst was het dan ook heerlijk om te ontspannen in het zwembad.

Riet:
Er gebeurt heel veel en de tijd gaat snel. Wat is het toch een prachtig land met mooie, bijzondere mensen. Maar soms is de armoede ook heel schrijnend. Fijn dat we dan toch een druppel op een gloeiende plaat mogen zijn. Lieve groetjes, Riet.

Gerrieneke:
Lieve schatjes thuis, leuk hoor metselen op de bouw, dus jullie weten het als er thuis een muurtje moet komen dat niet zo precies hoeft !!!!! En ja moeder, natuurlijk  mis ik je heerlijke cake. Het blijft hier nog heel warm maar het begint te wennen. (Gelukkig altijd na het werk een duik in het verkoelende zwembad) Ik hou van jullie en ben stiekem al een beetje aan het aftellen, maar eerst is hier nog van alles te doen. Dikke knuffel voor al de dierbaren van mijn hart. Kusjes speciaal voor mijn schatjes Thomas, Levi en Elena.

Janoeska:
Het eind is in zicht. Toch stiekem wel een beetje zin om naar huis te gaan maar wat zal ik het hier missen! Ik vrees dat ik het Afrika-virus heb opgelopen. Dit was onze laatste weblog, dus toedelo.
-xxx- Janoeska

Joop:
Lieve kinderen, Nu weer een berichtje van Pa. Na een geweldig weekend was het vandaag weer hard werken. Het is nog steeds warm, maar het went. Zelfs ma heeft zich op de bouwplaats begeven en een handje meegeholpen met metselen. Maar gauw ging ze toch maar weer de schaduw in om zich bezig te houden met de kinderen. Veel liefs, Pa en Ma.

Erik-Jan:
@Tim we reden vandaag op een weg waar helemaal geen strepen op stonden, in een auto met het stuur aan mama’s kant! Raar hè? @Anne-Lize ze kennen hier zelfs Nederlandse liedjes! Je zou zo met ze mee kunnen zingen, leuk hè?! @Hanne laatste berichtje hier op de weblog. Nog een klein weekje!

Alie:
Lieve allemaal. Dat was onze laatste weblog alweer.Nog een paar dagen en dat is het alweer voorbij.Het is heel dubbel,de ene helft wil blijven ,de andere helft wil naar huis.Mille voor jouw is er werk genoeg volgend jaar.Heb nog wat voor je overgelaten.Kus en knuffel voor de kleinkinderen. Jan love you,Kus via de maan.Tot zaterdag.