Opa Beer solliciteert naar nieuwe baan: ambulancebroeder

Na een druk en leuk weekend kwam Wekker-Wim ons weer om zes uur wakker schreeuwen. Voor de verandering stond er vandaag weer ei op het menu tijdens het ontbijt. De groep werd vandaag weer in drieën delen opgedeeld: shackrepair (Marèl en Tess), bouw (Kim) en kinderwerk (Jelle en Henriëtte). We begonnen gezamenlijk in het Immanuel Hope Center (Reagile) waar we weer ontvangen werden met luid gezang en gebed. Daarna was er nog even tijd om naar de kleuterschool en het gehandicaptenschooltje te gaan. Hier werden we erg enthousiast ontvangen en de meeste kinderen herkenden ons zelfs nog, wat erg leuk was. Nadat de kinderen ons bijna hadden doodgeknuffeld was het tijd om de werkzaamheden te starten.

Bij de start van het kinderwerk riep er een man plotseling dat er een noodgeval was. Yvonne en Hanneke gingen mee naar de shack waar de nood was. Wat bleek: er was een vrouw die op het punt stond om te bevallen, maar de ambulance kwam maar niet opdagen. Ze was al lange tijd aan het wachten. Onze held Jan Torn heeft de vrouw naar het ziekenhuis gereden, waar zij binnen een kwartier beviel van een zoontje. Intussen had de kinderwerkgroep al aardig vaak ‘chichuwa’ gezongen en veel schepen laten overvaren. Jelle en Bas hebben ondertussen de voetbaltalentjes vermaakt door te strooien met panna’s. Ook hebben we de kinderen kennis laten maken met Nederlandse molens, door hen kleurplaten hiervan te laten kleuren.

Bouwen blijft een uitdaging. Zodra er weer ramen komen is tijd nodig dit goed uit te voeren. We leren steeds beter hoe we moeten wachten. Iets wat ons goed af gaat. De metselmannen dachten dat wij wel konden helpen, want ze lieten ons stenen vangen op een erg wankele steiger. We stopten na een tijdje om te eten en we konden weer aan de slag nadat we onze tweede maaltijd hadden gehad van onze behulpzame Jan. Toen zat de gang er weer in!

Shack 4993 was vandaag aan de beurt om opgeknapt te worden. Om maar meteen met de deur in huis te vallen werd er binnen een kwartier een nieuwe deur in de shack geplaatst. De (vele) gaten werden dicht gemaakt met teertape die door de hitte al begon te smelten na vijf minuten. In de shack voelde het als 60 graden omdat de zon pal op de shack stond en er geen ramen in de shack zaten. In Afrika is wel gebleken dat er een andere werkstijl is, zo hebben Marèl en Marèl een half uur lang al hun spierkracht in popnagels gestopt en haalden de lokale leiders deze vervolgens weer helemaal los. Waar we eerst nog probeerden grote gaten te dichten met gips werden later nieuwe golfplaten geplaatst. Naast pomptangen en teertape is er natuurlijk ook nog een Sem nodig die bij elk voorwerp een woordgrap maakt.

Om 16:00 uur mocht de vrouw met haar pas geboren zoon naar huis. Jan, Geline en Hanneke hebben haar in het ziekenhuis opgehaald en thuis gebracht. Zijn naam is Oratile. Dit betekent: de liefde van God. Bedankt voor het lezen van het laatste verslag van groepje 2!

Jelle: Hallo allemaal, op de safari waren inderdaad geen koeien en schapen, dus dat zal wel weer even wennen worden bij aankomst in Appel. Dus in dat opzicht viel het wel tegen ; ). Kunnen jullie trouwens weer aan de uitslag van m’n team komen van afgelopen zaterdag? Hopelijk hebben ze Hoevelaken deze keer wel even voorgedaan wat voetbal is. Verder gaat alles goed hier, al is de uitschakeling van Oranje nog niet helemaal verwerkt. Ik weet niet zeker of dit mijn laatste persoonlijke bericht is, zo ja, tot vrijdag, en vergeet me a.u.b. niet op te halen.

Tess: Hallo hallo, om te beginnen werd ik gister dus even heel blij toen ik las dat MA1 de play-offs heeft gewonnen: Ik ben super trots op jullie!!!! De hoofdlamp (die papa verstandig vond om mee te geven) wordt zeker goed gebruikt door ’s avonds met m’n kamergenoten kadavers en vliegende rupsen te verjagen (vertel ik thuis wel meer over hahaha) Heeft er iemand nog een nieuw huis nodig binnenkort want ik kan tegenwoordig dus (een soort van) metselen haha. Verder, geloof het of niet, heb ik leren stijldansen van een Zuid-Afrikaan (ja echt waar: zelfs ik, met ritmegevoel nul). Ik denk zo dat dit mijn laatste persoonlijke bericht zal zijn, dus staat de taart al klaar voor de terugkomst vrijdag? Nou heel veel groetjes en een nog een fijne vakantie gewenst!

Kim: Hoihoi, daar ben ik weer! Het is hier nog steeds zó mooi. Het wordt steeds leuker en vermoeiender. Verwacht maar dat ik veel ga slapen als ik thuis kom (nadat ik al mijn verhalen heb verteld natuurlijk). Het is hier lekker warm en de zon schijnt goed, maarja Kim is weer degene die niet bruin wordt en geen shirt op haar lijf heeft staan (alleen wat ‘schattige’ sproetjes). Aangezien het hier warm is en je hier altijd in korte mouwen kan lopen vind ik het fijn, papa en mama, als jullie mijn winterjas meenemen naar Schiphol : ). Ik ga hier nog van de laatste dagen genieten, maar ik mis jullie wel. Ik wil hier blijven, maar ook naar huis gaan (kunnen jullie anders niet hierheen komen). Oja en als je bijna twee weken geen mobiel meer hebt gehad kan je je trouwens niet meer voorstellen hoe een mobiel aanvoelt in je handen. Ik zie jullie weer op Schiphol en ga maar vast veel praten, want vanaf vrijdag zal ik veel aan het woord zijn ; ).

Henriëtte: Goedenavond (of -morgen, ligt er een beetje aan wanneer de stroom het weer gaat doen), alles goed daar? Ik heb na deze geweldige dagen echt geen zin om naar huis te gaan, hoewel ik jullie wel een beetje begin te missen ; ). Het is overdag inmiddels 34 graden Celsius, wordt dus een beetje afkicken in Nederland… Dit is mijn laatste persoonlijke bericht dus jullie zullen mij pas weer spreken op Schiphol! Ik ga de komende dagen nog heerlijk genieten van Zuid-Afrika en zie jullie snel weer, in de reacties of in Nederland. Ik hoop dat jullie daar een leuke tijd hebben en stiekem heb ik wel een beetje de egoïstische hoop dat jullie ook uitkijken me weer te zien! Succes met alles en tot in het grauwe Holland : ). Xxx Henriëtte

Marèl: Hey poepjes (speciaal voor Thijmen) in Nederland. Afrika is nog steeds zo gaaf en mooi! Het weekend was superleuk met leren stijldansen en de safari ofc. Het bleek gister 34 graden te zijn, dus genieten doe ik zeker. Ik denk dat ik serieus anders terugkom maar heb heel erg veel zin om dit met jullie te delen. Ik verlang stiekem best weer een beetje naar thuis, wil zo graag alles vertellen enzo en foto’s kijken. Maar deze laatste 3 dagen ga ik er zeker nog een feestje van maken. Ik hoop dat ik nog veel kindjes mag blij maken want heb gemerkt dat ik hier het meeste plezier uithaal. Geniet van de laatste paar stille dagen zonder mij want dit zal niet zo lang meer zijn. Tot ziens in het koude Nederland! @Rob: ik hoop dat je je voorbereidt op knuffels, want die ga je heel veel krijgen! Dikke lebber Marèl

Hanneke: Wat een vreugde op deze dag! Heel gelukkig dat de moeder een gezond kind gekregen heeft met zo’n prachtige naam! Gisteren was de verjaardag van Tom, morgen is het onze trouwdag en heeft Geanne thuis ook wat te vieren, dus we gaan zo aan de koffie met lekkers erbij om dit alles te vieren. Ver van huis, maar in gedachten toch bij jullie! Het is fantastisch hier, maar ben ook blij dat we elkaar vrijdag weer zien als alles goed mag gaan!

Jan: Fijn dat je als projectleider elke dag nog iets onderaan mag typen. Wat was het een dag, een dag die je niet kunt bedenken. Het voelde als opa worden. Tussen alle bedrijven door onderdeel van een geboorte mogen zijn. Het gaf ons ook een mooi moment om in een Afrikaans ziekenhuis te zijn en alle ruimte kregen om te zien hoe dat gaat. De meeste berichten uit Nederland gaat steeds meer over het moment dat we elkaar weer in de armen mogen sluiten. Uit bovenstaande persoonlijke berichten is de groep er ook mee bezig. We gaan er nog een paar mooie dagen van maken. Voor mij kon de dag niet meer stuk. Knipoog van God om ons als groep te gebruiken een stukje verlos- singswerk te mogen laten zien.