Afscheid nemen bestaat niet

De laatste werkdag. Het is een volle dag geworden met alles er op en er aan. Maar er zijn deze dag nogal wat tranen gevloeid en met name met het kinderwerk en het shack-repair. Willem zei: “Ik heb breekhamers nodig om de jongeren mee te krijgen.” Wat we in ons hart hebben gesloten zijn de momenten van spelen. Hoeveel knufs zijn er niet gedrukt. En het allerlaatste gaatje moest en zou dicht. Met z’n allen op de bouw afsluiten en wat zijn we ver gekomen. De kids van de crèche waar voor het bedoeld is kwamen hun opwachting maken en toen we op de terugweg nog even een blijk wierpen in het huisje waar ze nu zitten begrepen we dat het dit het verschil gaat maken. We hopen voor hen op een blijvende verandering.

De middag stond in het teken van voedselpakketten uitdelen aangevuld met de restanten va de kleding. Elke GMG groep bezocht een huisje en ook hier weer afscheid nemen en voor menigeen was dat lastig.

Tot laat in de avond hebben we na een uitstekende braai van Wouter en Cheryl iedereen op de hak genomen inclusief de leiding die een welverdiende nekmassage kregen maar wat Ruben niet wist dat hij de echte pineut werd met pindakaas als gel in z’n haren.

Toen uiteindelijk Jan in het zonnetje werd gezet als de kanjer van de reis kon hij niet anders zeggen dat een Kanjer alleen maar kanjer kan zijn met zo’n staf en groep.

Afscheid nemen bestaat dus wel en is soms best heftig. Het enige wat er tegen helpt is om terug te komen voor “een blijvende verandering”.

Gos is en was altijd groter deze weken en hij gaat mee ook als we morgen op weg gaan, ONS KOM NAAR HUIS TOE zet de frituurpan maar op!

Het is nu stil op de Witte Duif, de maan staat nog immer vier te stralen en zorgt ervoor dat jullie elke dag een stukje aanwezig waren. Bedankt!

De staf

PS: In Zuid-Afrika is een VLOG gemaakt. Bekijk het filmpje door hier te klikken en krijg een indruk van wat je allemaal kan meemaken tijdens zo’n fantastische reis.