Bavianen, Blijdschap en Balvaardigheid

Vandaag beginnen we vrolijk met uitslapen, wat een luxe! In plaats van om 6:15 uur, mogen we nu tot 7:30 uur blijven liggen. Na een stevig ontbijt stappen we in de bus richting de kerk in de township Reagile. Onderweg is de weg leeg, totdat we ineens een roedel van ongeveer 40 bavianen tegenkomen, inclusief veel kleintjes. We voegen ze trots toe aan onze steeds langer wordende lijst van gespotte dieren.

We arriveren keurig tien voor tien bij de kerk, waar slechts tien mensen aanwezig zijn. De pastor legt uit dat de meeste mensen een halfuur later komen. En inderdaad, om 10:30 uur stroomt de kerk vol met honderd extra mensen. We proberen tussen de locals te zitten, maar zij gaan voornamelijk achter ons zitten, zelfs tegen de muur aan.

De dienst start heerlijk rommelig met veel hartelijke ontmoetingen. Bij een vrolijk dansnummer danst de helft van onze groep voor in de kerk vol enthousiasme mee. De gemeenteleden filmen enthousiast alles wat we doen. We vragen ons af of ze dit als respectvolle herinnering koesteren of als een soort ‘funniest home videos’ elke week lachend zullen herbekijken…. De dienst is een ervaring die moeilijk te omschrijven is, maar zeker de moeite waard om thuis over door te vragen.

We worden als hooggeplaatsten behandeld, met cadeautjes, flesjes drinken, en de hele dienst speciaal voor ons. De dames krijgen oorbellen, de leiding een ketting, en de jongens iets wat we nog moeten ophalen. Ondanks verzoeken om het volume te verlagen, komen we met piepende oren naar buiten. De korte preek gaat over dat je een nieuw mens wordt als je Jezus accepteert, met de voorganger op stadionspeaker-volume en veel “Can I get an AMEN” en “Hallelujah”. Ds. Pauw overhandigt namens de Vredeskerk een Hollandse klomp met al onze namen en natuurlijk de wereldberoemde stroopwafels. We krijgen ook een traditionele dans te zien. Al met al een bijzondere ervaring vol warme ontmoetingen, met een hoopvolle verwachting van een volgende keer.

Na een snelle terugkeer naar basiskamp voor een heerlijke lunch, gaan we op weg naar het voetbaltoernooi. Enkele jongens hadden beloofd mee te doen met de voetbalcoach Willy, wat ze erg serieus voorbereiden. Iedereen in het oranje, met strategische en tactische besprekingen vooraf en liederen in de bus. Onze trainert houdt een prachtige speech met dreiging van een straftraining bij verlies. Het oranjelegioen is ook goed aanwezig.

Het spel begint op een moeilijk bespeelbaar veld (smoes 1). De lokale jongens weten hoe ze om de gaten en stenen heen moeten voetballen (smoes 2), en het weer is voor hen lekker fris en voor ons te warm (smoes 3). We laten de eindstand maar even achterwege. Het niet-spelende deel van de groep is geweldige supporters en vermaakt de kinderen met liedjes, spelletjes en veel plezier. De jochies die niet spelen, schooien om een bal, nadat we eerder een bal hadden achtergelaten.

Op de terugweg komen we een flinke brand tegen: een BMW staat volledig in de fik en een hectare eromheen staat in lichterlaaie. We maken ons zorgen om het basiskamp, maar gelukkig staat de wind gunstig. Boeren uit de omgeving komen snel om de brand te blussen. Bij het stofpad aangekomen, is het tijd voor de beloofde straftraining bij verlies: het stofpad (3 km) moet worden gelopen. Trainert Sjaak krijgt na 3 meter medelijden, maar Matthijs blijft rennen en wordt uiteindelijk door de tweede bus opgepikt.

De middag bestaat uit volleyballen, hoewel de bal het niet overleeft. Het weer wordt kouder, maar toch is het druk bij het zwembad – wat een bikkels zijn het toch!

Persoonlijke giraffe-berichtjes na de foto’s

Maike: Hallo daar ben ik weer. Alles gaat nog steeds goed hier. Ik geniet van de mooie natuur hier maar begin het Nederlandse eten wel een beetje te missen. Dat niet alleen, ik mis jullie ook wel een beetje. Nog een paar dagen en dan is het allemaal alweer voorbij. Nog even genieten dus. Tot snel lieve ouders en natuurlijk Tobias. (ook groetjes van Julian (en mij) aan Zoë, en een aai aan Bruno, doei)

Alwin: Hey fam, ik heb het enorm naar mijn zin hier. Ik mis jullie wel een beetje hoor. Ik kan niet wachten om jullie alle leuke verhalen en herinneringen te vertellen. Ik ga nog even genieten en zie jullie volgende week weer! Veel plezier nog met de rust totdat wij weer terug zijn.

Jorik: Hallo allemaal, het is hier heel erg leuk maar ik mis jullie wel. Ik hoop dat het leuk is op vakantie. Tot over 3 weken, groetjes Jorik.

Marit: Lieve allemaal, Ik mag eindelijk weer wat typen 😊. Ik heb het hier enorm naar mijn zin en ben aan het genieten van alles om mij heen. De tijd gaat alleen zo bizar snel. Ik heb genoten van de kerkdienst van vandaag en heerlijk gedanst. Ik heb nu al zin om alle foto’s aan jullie te laten zien. Tot snel. Liefs xx