The return of Janettje

Vandaag was het weer tijd om vroeg op te staan. Uitslapen zat er niet meer in, want wij zijn harde werkers en hebben dat natuurlijk helemaal niet meer nodig. Iedereen begon de dag dus erg vrolijk en zat met een grote glimlach aan het ontbijt. De glimlach werd nog groter toen we iemand de zaal in zagen lopen. Het was onze held, ons grote voorbeeld die we zo gemist hadden: Jan. Jan was net weer terug van een enorm leuk weekend in Nederland en we waren blij om hem weer te zien.

Het ontbijt was voor de verandering scrambled eggs met bacon. Met een goedgevulde maag gingen we weer op pad. De dag begon weer lekker met de bus, zie de blooper van de dag. We zijn vandaag weer opgedeeld in drie groepen: bouw, kinderwerk en shack repair. Het was weer een warme dag en hebben allemaal dus de zweetkliertjes weer goed aan het werk gezet. 

Bouw

Ook vandaag is er weer een groep naar de bouw geweest. Van onze groep waren Mika en Henrianne aan de beurt om zich weer uit te sloven. Dit keer ein-de-lijk iets anders dan alleen beton storten. We begonnen wel weer met het beton storten, wat natuurlijk weer genieten was, en iedereen had daar hartstikke zin in… We hebben ons toch allemaal over onze moeheid heen kunnen zetten, al kon de een dat wat beter dan de ander. We weten dat het niet gaat om wat we doen maar dat we het doen.  Halverwege de ochtend begon er ook een groep met, jawel, het moment waar iedereen naar uitgekeken heeft, metselen! Het was wel weer even wennen maar na dat ene middagje oefenen waren we natuurlijk al echte metselaars, dus een recht muurtje moest wel goed komen. We hebben een paar lagen stenen gelegd en tot nu toe is de muur blijven staan, dus dat is een goed teken. De Afrikanen keken soms wel met veel argwaan naar hoe we bezig waren en ze dachten soms dat zij het echt wel beter konden, wat ze ook even moesten showen natuurlijk. Toch hebben ze het ook nog over hun hart kunnen krijgen om te zeggen ‘yes, 100% good’. Al met al dus weer een geslaagde dag op de bouw!

Kinderwerk

Het kinderwerk begon met een school bezoeken. Binnen een minuut nadat we binnen waren gelopen, lagen we al op de grond met vijf springende kinderen om ons heen. Haren werden gevlochten, er werd gezongen en gedanst, koprollen gemaakt: één groot festijn.
Toen we na een halfuur wilden vertrekken merkten we dat we twee man kwijt waren. Maarten en Mart waren namelijk nergens meer te bekennen… Na een tijdje zoeken vonden we ze: op de vloer, bedolven onder minimaal dertig kinderen. Mededankzij Iris en Tamara, die hun kinderen dumpten bij de mannen. We zagen onze mannen zo zweten en strijden dat we ze hebben verlost. Ze hadden natuurlijk nog wel wat energie nodig voor de rest van de dag.

We trokken de sloppenwijk in, op zoek naar schoolvrije kinderen. Na een tijdje hadden we een groepje van veertig kinderen bijeen. In de schaduw hebben we genoten van een bijbelverhaal, zang- en danskunsten van wat stijve Hollanders. Ook hebben we de creatieve kant in onszelf naar boven gehaald: de kinderen konden met stiften en stickers losgaan op hoedjes. Na heel veel chappen, knuffels, ‘dagdaaag’, vertrokken we naar de bouw voor de lunch.

Na een heerlijk broodje, gesmeerd door onze teruggekeerde Jan, gingen we weer de wijk in voor deel twee. Na een iet wat moeizame zoektocht naar kinderen hadden we toch een mooi groepje van dertig bij elkaar. Weer kwam onze creatieve kant naar boven: dit keer mooie tekeningen maken. Tenminste, dat deden de kinderen. Wij deelden om de vijf seconden een stift uit omdat ze weer een nieuw kleurtje wilden. De tijd vloog voorbij. We liepen terug en stonden even op de bus te wachten toen er vanuit het niets heel veel kinderen bij ons kwamen. Opnieuw gezongen, ballonnen uitgedeeld en Mart en Maarten gingen weer eens stoeien. Uitslovers.

In de bus werden we uitgezwaaid met luchtkusjes en chaps. Al met al was het een fantastische dag.

Al moeten de mannen nog even bijkomen…

Shack repair

Vandaag gingen er weer vijf blauwe shirtjes naar de sloppenwijk om hier een shack te repareren. Eerst kregen we een rondleiding, want we zijn nog niet zo professioneel dat we een complete shack uit elkaar kunnen halen. Na de rondleiding konden we eindelijk beginnen, er is weer veel teer geplakt, golfplaten zijn aan elkaar gemaakt en ook is het voorste deel van de shack compleet vervangen. Bij de shack liepen ook enkele kinderen, die hebben we natuurlijk goed vermaakt. De witte hoedjes die vrijdag bij het kinderwerk zijn uitgedeeld werden door veel kinderen al gedragen. Mooi om te zien dat ze er echt wat aan hebben. Aan het einde was er nog even stress, de blauwe boor was niet meer gezien nadat hij in de linkerhanden van Babette was geweest. Gelukkig was deze gewoon in een andere koffer gestopt. Voor de rest verliep het allemaal verbazingwekkend soepel.

Blooper van de dag

De vorige keer dat wij een blog schreven, ging er al iets fout met de bus (die reed weg zonder Yvonne, you remember?). Ook vandaag was er weer een miscommunicatie, dit keer tussen de buschauffeurs onderling. We rijden tegenwoordig namelijk in twee groepen (met één busje die heen en weer rijdt) over onze lange, hobbelige oprijlaan. Ook vandaag weer, maar toen de tweede groep aankwam op het einde van de oprijlaan, stond er geen grote bus en stonden er geen blauwe shirtjes. Wat bleek: de buschauffeur van de grote bus was ervan overtuigd dat hij al weg kon rijden zonder ons. Waarom? Tja, dat weet niemand. Door deze gekke gedachte van de buschauffeur moest de chauffeur van het kleine busje ons apart naar de bouwplaats brengen. Dit is ongeveer drie kwartier rijden, dus dit was een mooi ommetje. De groep uit het kleine busje heeft de groep in de grote bus even flink boos aangekeken, maar gelukkig is er geen ruzie ontstaan. Alles is uiteindelijk weer helemaal goed gekomen?

Persoonlijke berichtjes

Henrianne: Hallo iedereen daar in het koude kikkerlandje waar wij over 4 (!) dagen ook weer rondlopen. Ik zeg het volgens mij elke keer, maar het is hier erg gezellig en ik ben heel erg aan het genieten. Ik heb ondertussen alles al een keer gedaan: 3x bouw, 1x kinderwerk en 1x shack repair. Vandaag was de laatste volle dag op de bouw en het metselen vond ik erg leuk en ging natuurlijk fantastisch haha. Morgen heb ik weer kinderwerk, waar ik erg zin in heb! Safari was trouwens ook echt geweldig, hier heb ik echt van genoten. Pap en mam, hoe was de bruiloft? Feliciteer ze maar namens mij en doe ze de groetjes?. En over de bus: daar heb ik natuurlijk al hele ritten in gemaakt en ik heb iedereen overal al naartoe gereden. Ze willen me eigenlijk hier houden als chauffeur, maar ik weet nog niet of ik dat zie zitten.  En over het eten: thuis zal ik het uitgebreid vertellen maar het valt allemaal niks tegen. Natuurlijk is niet alles even lekker en eten we HEEL VEEL rijst (dus vrijdag GEEN rijst eten graag, bedankt:)) maar er zijn ook dingen waar jullie erg jaloers op kunnen zijn haha. No worries dus. Meiden, we genieten nog steeds van jullie berichtjes en lezen ze met veel plezier, dus blijf reageren! Nog wel even een vraag aan Romy: hoorden we het van Rosalie nou goed dat je misschien kraamverzorgster wil worden? Dian en ik vielen ongeveer van ons bed van verbazing, dus even een uitleg graag haha. Britney, ik ben trots op je met je strafworp haha, kan je mij ook nooit meer uitlachen 🙂 (grapje). En hoe ging de afgelopen wedstrijd tegen de nummer laatst (!). Ben erg benieuwd hahaha. En fijn dat Gneli ook een keer aardig tegen jou en Ellen was, hoe dan. Voor expeditie: een update hoeft niet want dat kijk ik vrijdag of zaterdag wel terug ? Dit was mijn laatste berichtje voor ons vertrek, dus tot vrijdag! Liefs, Henrianne

Liona: Hoi lieve iedereen, hier weer een berichtje van de andere kant van de wereld. Ik vind het nog steeds ontzettend leuk dat jullie zoveel berichtjes schrijven, dagelijks zit ik met een glimlach alles te lezen. Het is hier nog steeds enorm leuk, gezellig en mooi. Om jullie even jaloers te maken: het is dagelijks boven de 30 graden en we hebben denk ik in totaal 10 seconden regen gehad. Met onze hollandse hoofden raakte iedereen in paniek van regen, haalde gelijk de was er af, terwijl dat de regen was voor het hele seizoen. De safari zaterdag was enorm bijzonder, bijna de hele Big 5 gespot. Hoe is het met jouw Veluwse Big 5 afgelopen, pap? Laat ook even weten hoe je preek ging. Heeft ie zich een beetje aan de tijd gehouden, mam? 😉 Zondag vloog de tijd voorbij in de kerk. We hebben de heupjes los laten gaan. Mam, idee voor het programmateam: een kerkdienstje in de Ark op z’n Zuid-Afrikaans. Lot, ik weet niet of je het te druk hebt met croissantjes eten om dit te lezen, maar ik hoop dat je het naar je zin hebt met Manon. Heel veel plezier daar nog samen! Niet te veel aan de rode wijn, he… Ik geniet hier eeenoooorm, maar ondertussen begin ik wel wat dingen te missen van thuis: italiaanse keuken á la Mama, m’n oude-mensen-middag-dutje (hier word er in de bus net zo lang langs je oor gezongen tot je weer wakker bent), m’n havermoutpapje ’s ochtends (Pap, mam, ik kijk jullie nu even aan met puppyogen of jullie alsjeblieft ervoor kunnen zorgen dat er havermout in huis is zaterdagochtend…). En natuurlijk mis ik jullie ook wel een beetje 😉 Ik kijk heel erg uit naar de dingen die we hier nog gaan doen, maar kijk er ook naar uit jullie vrijdag weer te zien. De tijd is echt voorbij gevlogen hier. Gelukkig hebben we nog veel leuke dingen voor de boeg. Dit is geloof ik mijn laatste berichtje voor vrijdag, dus ik spreek jullie dan weer! Voor iedereen een enorm dikke kus en knuffel, ik hou van jullie! Liefs, Lioon 

Babette: Hee hee, ik mag weer een berichtje schrijven hoor:) Als eerste wil ik even zeggen dat ik aan de ene kant iedereen wel weer heel graag wil zien, maar aan de andere kant wil ik hier echt niet weg. De tijd gaat super snel en ik heb het intens naar m’n zin. We doen echt leuke dingen en ik kan niet wachten om alle verhalen te vertellen en de foto’s te laten zien. Ben ook erg benieuwd wat jullie allemaal hebben uitgespookt. Mam en Naomi, die shopsessie klinkt heel erg geslaagd. Voor de één misschien wel wat meer dan voor de ander, maar toch leuk. Ik geniet erg van je berichtjes waarin je steeds vertelt hoe zwaar je het hebt Naomi (nee, oprecht hoor, vind het steeds erg grappig en lief dat je berichtjes stuurt). Pap, ook jouw berichtjes zijn erg leuk, lekker droog en alsof je naast me zit. En de rest van de familie die heeft gereageerd, ik heb alles gelezen en vond het erg lief:) Kan nu niet op alles reageren, want ik weet niet precies alle vragen meer, dus sorry. Pieter, het klinkt alsof je het erg naar je zin hebt. Kan je in het volgende berichtje doen alsof je onze aanwezigheid mist of zo? Dan voelen Iris en ik ons ook weer gewaardeerd. Haha nee prank, lief dat je aan ons denkt. En Iris en Maartje natuurlijk ook;) En Jappie, we raken elke dag weer geïnspireerd door jouw berichtjes. Voor alle andere jfc’ertjes, super leuk dat jullie reageren. Hoop dat jullie de opmaatweek hebben overleefd en nu lekker van de vakantie genieten. En Wiljan, Willy the Pooh klinkt erg goed, fijn dat je je zelfvertrouwen niet compleet bent kwijtgeraakt. Heb je echt nog macaroni bij m’n ouders gegeten? Lijkt me erg grappig. Hoe was je stageweek? Zou je nu wel graag weer even willen spreken hoor:) En voor je moeder: Erg lief dat u een berichtje hebt geplaatst:) Met de kleuters helpen lijkt me erg leuk, maar misschien geen heel goed plan. Ik heb hier namelijk een kindje aan het huilen gemaakt. Voor de gehele wiskunde c groep: wat een schatjes zijn jullie toch<3 Ik heb wel weer erg veel zin in een filmavondje, is altijd gezellig met jullie, ook al slaapt iedereen de helft van de tijd. En voor alle mensen die aan Iris de groetjes hebben gedaan: hartelijke groetjes terug van jullie favoriete ginger. Ze haat me nu omdat ik d’r een ginger noem. Het is het waard. Kusjes.

Mart: Als allereerste een mekker terug naar m’n favoriete schaap, mêhhhhhhhhh. Lieve Chris (en Alisha) heel erg bedankt voor jullie leuke berichtje vond ik (en thirze) heel erg leuk. Ik doe mijn best om je complete lijst af te werken, ik ben in ieder geval al een heel eind. Speciaal voor Roos, de cultuurshock is inmiddels al zeker een beetje geland en de sloppenwijken vertellen keer op keer weer een heftig verhaal, maar meer daarover als ik thuis ben. Lieve papa en mama, thx voor jullie lieve berichtjes en zoals papa al zij het is leuk om hier allemaal dingen te zien die Christ Hope op een andere plek mag doen (misschien een keertje met zijn alle bekijken -hint hint-. Ik geniet hier nog steeds enorm en heb allerlei prachtige verhalen van leuke, grappige, mooie, indrukkwekkende en vooral fantastische gebeurtenissen. Als voor proefje: met mijn indrukwekkende lengte wordt ik hier net als overigens een aantal van de andere jongens lichtelijk ouder geschat dan ik ben, op de zwarte highschool gingen de schattingen van mijn leeftijdsgenoten op en neer tussen de 25 en 40. Maar meer daarvan en andere verhalen als ik thuis ben, zet je maar vast schrap. En oja, stiekem ben ik wel benieuwd naar ’t precieze verloop van onze Rabo-wedstrijd, dus als iemand me meer kan vertellen, graag! See ya , dikke knuffels.

Mika: Hallo allemaal, Bedankt voor alle berichtjes! De tijd vliegt hier voorbij, en had wat mij  betreft nog wel een aantal weekjes langer mogen duren! Vooral het kinderwerk is erg leuk, en het blijft bijzonder hoe de kinderen zo blij kunnen zijn, terwijl ze niets hebben. Heb intussen weer een aantal leuke plaatjes geschoten, van kinderwerk, vogels, safari en bliksem. Ik zie jullie vrijdag in ’t koude Nederland… Ennuh, willen jullie Thomas vragen of ie vrijdag of zaterdag een ochtendje/middagje met de Sony en 600mm er op uit wil?

Jan: Ja inderdaad ik ben er weer.  Afgelopen zaterdag trouwde onze jongste zoon Joost. Hun trouwtekst was “wij hebben elkaar lief omdat God ons eerst heeft liefgehad” Als je dat beseft dan kijk je wellicht anders tegen elkaar aan als groep en zeker ook naar de kinderen waarvoor we hier zijn. Hij heeft ons eerst liefgehad zodat wij kunnen liefhebben en dat doen ze zeker jullie kids hier. T was goed om daar te zijn t is zeker ook goed dat ik weer hier mag zijn. De laatste dagen zeiden we vanavond, morgen nog een volle dag met als afsluiting de Hollandse avond.