Start van een nieuw avontuur

Vrijdagmorgen 5.00uur. Het begint al lekker druk te worden bij de Midden Nederland Hallen in Barnveld. Gestaag komen de deelnemers van de groep aan. De rij met de gele SHIB-tassen wordt steeds groter. Als de bus gearriveerd is laden we onze tassen in en volgens onze teller Henk W. zijn het er precies 60. 59 gele en 1 rode.

Na het laatste afscheid van onze geliefden gaan we om 5.30uur rijden. De reis is begonnen. In de bus wordt lekker onderling gekletst en tijd vliegt letterlijk voorbij. Van Willem hebben we allemaal een lekker stuk Spakenburgs hart gekregen. Dank je wel Willem! Daar gaan we van genieten!

Na een klein uurtje rijden komen we aan op Schiphol, laden de bus uit en gaan de vertrekhal in. Het kost dan best even tijd voordat iedereen zijn eigen tas weer heeft gevonden en we alle extra tassen verdeeld hebben. Het personeel op Schiphol wordt er zelfs een beetje zenuwachtig van (hebben ze Zuid-Afrika zeker nooit meegemaaktJ). Als we uiteindelijk allemaal ingecheckt zijn en door de douane zijn begint het wachten tot we kunnen boarden.

Iets voor tienen gaan we boarden en al snel zitten we in onze Boeing 777-200ER. Het vliegtuig zit niet vol en er is voldoende ruimte. Omdat het druk is boven België vertrekken we 15 minuutjes later dan gepland.

De vlucht loopt zeer voorspoedig op een paar keer wat kleine turbulentie na. Het eten was prima maar 10 ½  uur vliegen is toch best lang. Onderling is het gezellig en ook met andere passagiers wordt gepraat. Wie zijn die mensen met die blauwe shirts? En wat gaan ze doen? Zo kunnen we al snel vertellen over ons werk. Vlak voor de landing nog even flink schudden door de wind maar rond 21.30 zijn we veilig geland.

Na de controle en stempel van de douane halen we onze bagage op en warempel er is zowaar een klein wonder gebeurd. We pikken 61 gele tassen op en 1 rode. Die gele tassen vermenigvuldigen zich blijkbaar, of we gaan iemand leren tellen.

Ben Rademan staat ons al met de bus op te wachten en al snel liggen alle tassen in de aanhanger. Na bijna 3 ½ uur met de bus komen we dan eindelijk op “Die Witte Duif” aan. We worden hartelijk ontvangen door Wouter en Cheryl en we krijgen soep en een broodje. Uiteindelijk kruipen we allemaal zo rond 3.30uur in bed. Dankbaar, vermoeid en een beetje gespannen wat de komende twee weken ons gaan brengen.