Overtroffen verwachtingen

Lieve followers,

Aan ons, groepje 6, is vandaag de eer gegeven om het eerste verslag van de dag te schrijven. Nu kunnen we natuurlijk twee kantjes volschrijven over de rondvliegende vogels in de eetzaal, de kleine worstenhond die hier rondhuppelt en de talrijke dabs die hier (ook onder de lokale bevolking zijn we vanochtend achtergekomen) worden gegooid, maar we geloven niet dat de leiding dat bedoelt met een dagverslag schrijven. Dus we zullen nu een beknopte samenvatting van onze dag geven.

‘’WAKKER WORDEN OPSTAAN’’ zijn de woorden waar ieder van ons vanochtend rond 06:00(!!) mee gewekt is. Beetje vroeg als je ’t ons vraagt, aangezien we pas om 07:00 aan de ontbijttafel verwacht werden, maar “better safe than sorry” is de instelling van de leiding wat dat betreft. Na een stevig ontbijt zijn we met de bus naar Mazista vertrokken, waar we het meest warme welkom hebben gekregen wat we ons konden indenken. Lachend en zwaaiend kwamen de lokale kindjes achter de bus aangerend. Het was zo aanstekelijk, dat wij in de bus ook niets anders meer konden dan lachen en zwaaien. De eerste ontmoeting was nog enigszins onwennig, het is natuurlijk nog een beetje aftasten voor beide partijen. We hebben van Jan geleerd om met de kinderen te “shap”. Het is een soort van box, alleen dan niet met je vuist maar met je duim. Het was leuk om te merken hoe snel de kindjes zich op hun gemak voelden bij ons, en al snel werden we volledig als speelmaatjes (tevens ook als klimrekken) geaccepteerd. De jongens van de groep hadden een bal meegenomen, super leuk, er werd echt veel gevoetbald, en de kinderen genoten er zichtbaar van. (Wij ook van het feit dat Bas, Sem en David helemaal uitgedold werden door die kids. Minimaal 6 panna’s… jongens toch…)

Na de eerste kennismaking met de kinderen van Mazista, werd de groep in twee delen opgedeeld. De ene helft ging verder met het kinderwerk en de andere helft begon aan de bouw. De metselcursus heeft zeker zijn vruchten afgeworpen, want we hebben echt zeer rechte muurtjes neergezet (vonden we zelf in ieder geval). Helaas waren de locals die aan het bouwen waren het hier niet altijd geheel mee eens, en werden we hier en daar wat uitgelachen. Gelukkig verbeterden ze het zelf, en hielpen ze ons wel daar waar nodig. Aankomende maandag komen de steigers gelukkig, dus dan hoeft Daan (aka ‘’De Kast’’) meer op z’n tenen te staan metselen.

Het kinderwerk bestond het eerste deel van de ochtend vooral uit een hoop kinderliedjes zingen en spelletjes doen met de jongste kindjes. Wat leuk was, was dat in de loop van de ochtend ook steeds meer oudere kinderen aansloten. Vooral het feit dat zij Engels spraken, en we dus écht met ze konden praten, was heel indrukwekkend. Voor hen gold hetzelfde als voor de kleine kindjes bij de eerste kennismaking. Het was een klein beetje onwennig in het begin, maar na een voorstelrondje en wat geklets stonden ook zij met ons te dansen in een grote cirkel.

Opvallend aan Mazista was het grote contrast tussen arm en rijk. Of nou ja, iets hebben en (bijna) niets hebben. Zo hebben we een kindje met een iPad zien lopen, maar waren er ook kindjes die meer gaten dan broek aan hadden. Van de leiding hebben we vernomen dat er grote verschillen zijn in de township. Soms wordt je beeld bepaald door wat je ziet maar wat niet altijd werkelijkheid is.  Mensen in Mazista lijken door hun stenen huisjes misschien een voorsprong te hebben op de sjekkies van golfplaten. Maar schijn kan zomaar bedriegen. Het blijft confronterend om te bedenken dat wij dit al erg vinden, terwijl we volgende waarschijnlijk nog ergere dingen zullen zien.

Annelies (aka Analize Lock) had haar dikke Nikon mee, dus we hebben erg mooie foto’s kunnen maken, zoals je hieronder kunt zien. Grappig feit: alle jongens van de buurt wilden met Esther op de foto (niks om je zorgen over te maken ouders!! Alhoewel.. Ze waren allemaal heel degelijk). Snappen wij natuurlijk wel.

Nou, groepje 6 (credits voor Annelies en Naroa!!!!) is uitgeschreven voor vandaag. We hopen dat we jullie daarom in Holland een goede impressie van onze eerste échte werkdag hebben gegeven hier in Zuid-Afrika. We genieten in ieder geval allemaal met volle teugen, dus over ons hoeven jullie je geen zorgen te maken. Hou jullie vooral taai, dan doen wij dat ook.

Liefs,

Bas van Es, Giset van Donselaar, Geline van de Fliert, Bente Treffers, Annelies Slot, Naroa van Nieuwamerongen en groepsleider Wim.

PS: Onderschrift foto Geline: ‘’Gelien de metselmachien’’