Hou mekaar se hande,

Vandaag gaat de shine naar groep 2 om een verslag van de dag te schrijven. Met nog rook in ons haar van het kampvuur gisteravond (Guus Meeuwis kan wel inpakken) werden we om 7:00 wakker geschreeuwd door Wim. Zoals elke ochtend zat iedereen helemaal fris en fruitig aan het ontbijt (ahum…) Vandaag was het menu een keertje anders dan alle ochtenden ervoor: yoghurt met muesli in plaats van ei.

Ook in Zuid-Afrika is het zondag, dus er stond een (witte) kerkdienst op het programma. Om 8:45 hobbelden we weer met de gammele bus over de kilometers lange gatenweg van ons verblijf af. Onderweg zagen we Pumba’s, Timon en Simba helaas niet gespot. Tijdens de rit veranderden de huizen binnen 5 minuten van krotjes naar luxe, vrijstaande huizen.

Vanaf een afstand zagen we de kerktoren al staan. Door de vakantietijd was de kerk nogal leeg dus was er plek genoeg. Toen we zaten begon de kerk eigenlijk al meteen, lekker op tijd waren we dus. De dienst was in het Zuid-Afrikaans, lijkt te volgen maar valt vies tegen. Er was heel veel concentratie nodig en als je deze eenmaal kwijt was, was het moeilijk om hem weer terug te vinden. De dominee (tweelingbroer van Willem-Alexander) betrok ons erg bij de dienst door af en toe extra uitleg te geven. Hij noemde ons ‘zijn Nederlandse vrienden’. Het tweede liedje dat we tijdens de dienst zongen kwam overeen met een lied dat we ook in Nederland kennen (‘Een hert dat verlangt naar water’). Er zijn verschillende boodschappen gegeven tijdens deze dienst, een soort mini-preekjes. De boodschap die het meest naar voren kwam en vaak herhaald is, heel vaak, is dat gebed een ernstige zaak is. Hiermee bedoelt de dominee dat het praten met God bijzonder is en dat je met je hele ziel en lichaam moet bidden. Uit zijn gebeden bleek hoe hij dat bedoelde.

Het Bijbelverhaal ging over Mozes: Als Mozes zijn handen omhoog hield dan was Israël aan de winnende hand en als hij zijn handen liet zakken waren de Amelekieten aan de winnende hand. ‘Hou mekaar se hande deur gebed omhoog’. Na de dienst kregen we thee/ koffie en sandwiches, die niet bij iedereen in de smaak vielen. Maar van Jan Torn hebben we geleerd dat je je bordje leeg eet, wat we dus ook netjes deden.

Toen we terugkwamen bij ons verblijf bleek het perfect zwemweer te zijn. Toch vonden veel mensen wassen op dit moment even iets belangrijker. Tijdens het wassen kwamen we erachter dat het toch best wel wat moeite kostte. We zijn onze moeders en wasmachines dan ook erg dankbaar dat we dit thuis niet zelf hoeven te doen. Na het wassen toch nog even een duik genomen in het zwembad. Uiteindelijk toch iets te vroeg gejuicht want ineens kwam er een enorme stortbui dus kon alle was als een malle van de waslijn af worden getrokken. Vijf minuten later was de zon er weer dus kon iedereen weer het zwembad in duiken. Net als in Nederland is het weer hier dus ook redelijk onvoorspelbaar maar natuurlijk nog steeds een stukje warmer.

In de bus werden we gewaarschuwd dat vandaag onze laatste dag is waarin we redelijk veel vrije tijd zouden hebben. Hier hebben we volop van genoten (zelfs de blogschrijvers die nogal lang met dit verslag zijn bezig geweest, graag uw waardering hiervoor). Vanaf morgen gaan we keihard aan de slag in 3 groepjes om bezig te zijn met de bouw van een school in Mazista, kinderwerk en shackrepair.

Leuk feitje: de gemiddelde fotocamera zit al op zo’n 500 foto’s na 5 dagen. Dus dat zijn wel al genoeg foto’s om straks thuis te laten zien.

Oh ja, Bente wil nog even snel iets kwijt: Heey Niels, veel plezier in Albanië!! Xx
Ps. Bij het puntjes op de i zetten viel opeens de stroom uit, het blijft tenslotte Afrika. Dus we zitten nu lekker in het donker, genieten.

Vriendelijke groeten: Jelle, Marel, Henriëtte, Kim, Hanneke en Tess.

Tess: Hey hoi, vandaag mocht ik 3 regels schrijven dus bij deze: allereerst heel erg bedankt voor de leuke reacties!! Ik mis jullie wel een beetje hoor (en pure chocola en karnemelk ook want dat kennen ze blijkbaar niet in Zuid-Afrika). @Evie: afspraak is afspraak jij zou m’n kersttrui niet stiekem aantrekken! MA1 11-0 winst: lekker dan! Nederland 8-0 verlies iets minder. Mama veel plezier in Spanje! En Mats: gefeli met 2 maanden!! Liefs Tess

Marèl: Hey schatjes in Nederland. Vandaag is het mijn schrijfdagje, bedankt voor jullie lieve berichtjes allemaal. Ik word er heel blij van. Ik denk eerlijk gezegd dat mijn kast thuis niet zo netjes wordt, want is hier ook al mislukt, sorry papa en mama. Robje ik hoop dat jij net als ik een leuke tijd hebt ook al zit je in Nederland en ik in dit geweldige Zuid-Afrika. Ben je al naar fright nights geweest? Geef Jopie een knuffel van me. Ik hou van je <3. En Tesje hou je taai meis, kusjes Marèl

Jelle: Heey allemaal, bedankt voor de reacties! Ik mis eigenlijk vooral de koffie thuis, die koffie van hier smaakt toch nét ietsje anders : ). Hoe vaak hebben jullie daar in Nederland eigenlijk al gezwommen? Wij in ieder geval al aardig vaak. We zitten in een prachtige omgeving, bijna te vergelijken met Appel… We hebben het hier ontzettend naar onze zin, maar dat hebben jullie waarschijnlijk al wel begrepen. Kunnen jullie trouwens achterhalen wat mijn team zaterdag gedaan heeft? De uitgebreide verhalen horen jullie over twee weekjes allemaal wel, die passen hier niet in. Groetjesss!!

Henriëtte: Hooi lezers! Super leuke reacties van jullie, speciaal bedankt naar Joanne met haar lieve samenhangende verhalen en de reactie van opa en oma, super hip! Ik heb het hier enorm naar m’n zin, het is een leuke groep! De komende dagen zullen we lekker hard aan het werk zijn dus dat komt helemaal goed????. Veel plezier met alles en tot de volgende blog! Groetjes

Kim: Hoihoi, ik overleef het hier nog! Naast werken hebben we tot nu toe nog lekker veel vrije tijd gehad om uit te rusten. Bedankt voor alle reacties. En Manon het is dan misschien wel stil op zolder, maar de lamp kan in ieder geval wel altijd uit. Pap en mam het gaat hier nog goed en ik geniet hier heel erg. En Stefan je hebt nog 2 jaar om mij te zien bij mijn kluisje dus je bent nog lang niet van mij af. We hebben een lekker lange oprit en de busreis is altijd weer slaapverwekkend. Groetjes!!
Boer zoekt vrouw…

Hanneke: Als laatste van deze toffe groep 2 wil ik ook nog een groet brengen aan iedereen thuis en alle andere meelevenden! Het is wel de vraag of ik nog terug naar Nederland kom. De dominee vroeg me namelijk in een gesprekje na de dienst of ik getrouwd was. Hij was teleurgesteld over mijn antwoord, want hij wilde eigenlijk een goede boer voor me zoeken, zodat ik hier mijn werk als verpleegkundige in de wijk kon uitvoeren. Dus wie weet komt Buurtzorg ook nog eens deze kant op…. Een dikke knuffel van mij.