Misluk rustig

Dat was de regel uit ons gedicht wat ons als groep het meest is bijgebleven.

Half jaar hebben ze ervoor gewerkt en uitgekeken, de veertien dagen vlogen voorbij. Ik hoop voor een levenslang onuitwisbaar!

Kinderwerk repair en bouwen, knuffelen met zwarte krullenbollen, voedselpakketten uitdelen in de shacks.

Wat was meer, wat was beter? Het resultaat is de optelsom van de verschillende delen. Op de uitzwaaiavond zei ik: “Juist met het kinderwerk gaat Jezus door de straten van het township en waar jullie kinderen hebben verteld over Jezus, of er gewoon waren daar is hij aanwezig en lieten we zijn beeld zien ‘met ontferming bewogen’. Maar niet minder met metselen of met popnagels platen vastmaken en gaatjes dichtmaken.”

Toen we gister in de sjekkies waren vroegen we aan hen weten jullie wie we zijn en wat we doen. De vrouw zei: “Het gonst in het township over jullie, die Hollanders zijn er weer.” Wat ze het meest hebben geraakt is het achter moeten laten van de minderjarigen met Esther en een dag later met ze allen binnenhalen op de luchthaven op Johannesburg. Hier werden de eerste drukkies gegeven en werden we een echte groep.

Voor ons gevoel;

mislukten we heftig door 8 mensen te moeten achterlaten;
mislukte soms de bouw, materiaal en communicatie;
mislukte soms het kinderwerk, te weinig kinderen bereikt;
mislukte soms het shackrepair, communicatie met plaatselijke contacten.
We mochten mislukken.

Voor ons gevoel mislukte ook Jezus Christus toen hij uitriep “Waarom hebt u mij verlaten?” om uiteindelijk toch te overwinnen en ons daarin me te nemen.

Hij ging met ons mee.

Door met kinderen te werken leerden we het kind in onszelf te kennen.
Door sjekkies te repareren en te bouwen waren we ook met bouwen van onszelf bezig te zijn.
Heeft Afrika hen echt veranderd? Ik ben ervan overtuigd!
Er waren ook hele mooie momenten.
De hereniging op de 1e zaterdag
Er zomaar mogen zijn in Afrika. De safari, echt Afrika. De groep, zo hecht! Geen echte ongelukken of ziektes . Op wat schrammen en een enkele klacht door de warmte, meestal geen medische problemen. Het vinden van henzelf en dat kan mooi zijn maar was soms ook zeer heftig. Het is goed om tijd en ruimte te geven aan hen om het te vertellen thuis maar tranen die hier gelaten zijn soms thuis moeilijk uit te leggen.

Ons lijflied was ‘Build your kingdom here’

Bouw in mij uw Koninkrijk
Overwin mijn twijfel en mijn vragen
Geef mij een teken
Genees mij
Zet me in vuur en vlam
Verbrand mijn schepen achter mij

Verander mijn mindset
Bouw in mij uw koninkrijk
Laten we bidden.

Als jullie dit lezen stappen we door de gate en zien jullie ons grinniken.

Namens Esther, Marsha, Brigitte, Joost, Willem en mijzelf bedankt voor jullie kids en dat wij van hen hebben mogen genieten,

Jan Torn