De laatste dag in Borolelo
Vanmorgen ging de wekker en drong het besef door: het is de laatste werkdag in borolelo. Op de bouwplaats aangekomen hebben we de steen geplaatst die we hebben gemaakt ter herinnering aan onze bijdrage aan het gebouw. Al snel waren er een flink aantal mensen aan het metselen en de gang zat er goed in. Aan de werklust was niet te merken dat het de laatste werkdag was. De steen is mooi ingemetseld en ook de andere muren zijn weer een stukje gegroeid. Aan het begin van de middag hebben we werkschoenen uitgedeeld aan de metselaars van de aannemer en afscheid van hen genomen. Met deze jongens was een goede samenwerking tot stand gekomen wat zeer prettig was. Het afscheid was warm en er klonk regelmatig: God Bless you. Hun wens voor ons en onze wens voor hun. We zijn blij te hebben mogen bouwen aan dit gebouw wat erg belangrijk is voor de kinderen van Borolelo.
Vandaag laatste dag kinderwerk, wat een raar gevoel eigenlijk. Twee weken zijn we druk geweest met het geven van liefde en aandacht aan de kinderen. En zo ineens is het al weer voorbij. De kinderwerkers waren vandaag Monique, Celia, Henriëtte, Jaap, Jan en Mirjam. Toen Paul bij ons was op de bouw zijn we naar beneden gelopen en er liepen al direct een aantal kinderen met ons mee. Deze hadden zich voor het hek van de bouw al verzameld. Toen we op de plaats waren waar we het kinderwerk wilden gaan doen hadden we al een groep van 60 kinderen, aan het einde heeft Jan er ongeveer 75 geteld! We begonnen met zingen; Re aga Tempele, dat kon natuurlijk niet ontbreken. Na het zingen heeft Monique het verhaal verteld over de verlamde man die door zijn vrienden bij Jezus werd gebracht en werd genezen. Dankzij de vertaling van Paul konden de kinderen het verhaal goed volgen. Ze keken dan ook aandachtig naar de platen die bij het verhaal werden gebruikt. Omdat er veel meer kinderen dan kleurplaten waren hebben we ook maar de kleurplaten van het verhaal van Noach uitgedeeld zodat toch iedereen kon kleuren. En wat deden een hoop kinderen hun best om de kleurplaat zo mooi mogelijk in te kleuren, mooi om te zien. Ook hebben we van elk kind het handje overgetrokken op een gekleurd stukje papier en daarop geschreven ‘Jeso loves You’. Na het kleuren nog een paar liedjes gezongen. Paul heeft Mirjam gevraagd een gebed uit te spreken ter afsluiting van de morgen. Daarna afscheid nemen van de kinderen en weer richting de bouwplaats gewandeld.
Bij de bouwplaats hebben we Paul een voetbal gegeven als dank voor zijn hulp tijdens de afgelopen twee weken. Op deze bal hebben we allemaal onze namen, en die van Paul, gezet. Hij was er erg blij mee.
Na de lunch zijn we voor de bouwplaats gaan zitten omdat daar al een aantal kinderen aan het spelen waren. Rianne (die ’s morgens op de bouw heeft gewerkt) en Mirjam gingen samen met een aantal jongens met de bal spelen, overschoppen en – gooien. De rest van de groep gingen met de wat kleineren kinderen kroontjes bekleuren en bestikkeren. Omdat het de laatste dag was konden we onze spullen die we nog over hadden allemaal uitdelen. Veel kinderen verstopten hun schrijfboekjes en pennen om nog meer te kunnen krijgen. Op het laatst werd het een drukte van vanjewelste en alle kinderen wilden meer, meer en nog meer. Toen alles op was hebben we afscheid van ze genomen en zijn we terug gegaan naar de bouwplaats om daar afscheid te nemen van de bouwvakkers.
Vandaag hebben we de laatste 4 voedselpakketten rondgebracht. Met 2 sociale werkers gingen Wim, Jaap, Mirjam, Willie, Edwin en Gerard op pad. Het eerste pakket werd afgeleverd bij een gezin met 7 kinderen waarvan de moeder was overleden en de vader en de oudste dochter aan aids leden. Daarna gingen we naar een shack die erg afgelegen lag. Het leken wel verstotenen of mensen die aan lepra leden. Dat was niet het geval. Het was een moeder met 5 kinderen. Deze mensen waren niet geregistreerd en hebben daarom geen recht op enige hulp. De kinderen kunnen niet naar school en er wordt geen kinderbijslag ontvangen. Zolang deze mensen niet geregistreerd zijn blijven ze hangen in een uitzichtloze situatie. Ze worden geholpen door buren, als zij wat eten over hebben of zo nu en dan een voedsel pakket. Op vrijdag koken de medewerkers van de sociale dienst voor de kinderen een maaltijd van goederen die zij van de locale middenstand ontvangen. In een laatste shack troffen we ook een moeder met 5 erg jonge kinderen aan. De jongste was hooguit 2 maanden oud. Willie had kinder kleertjes bij haar die zij daar achterliet. Alle pakketten zijn terecht gekomen bij die gezinnen die het het hardst nodig hebben. Sommige mensen uiten hun dankbaarheid, maar ook gelatenheid kwamen we tegen. Het doet ons goed om iets te doen maar we beseffen dat het een hele kleine druppel is en maar van korte duur zijn waarde heeft.
Vandaag weer op pad voor shack-repair. Onze laatste dag dus we begonnen met goede moed. We moesten helemaal naar boven toe lopen. Bij 2 shacks was er niemand thuis en bij 1 shack was het dak niet goed dus daar paste ons systeem niet op. Jammer genoeg ’s morgens maar 3 lampen kunnen maken. ’s Middags hadden we weer om 13.00u afgesproken alleen kwamen de jongens niet opdagen dus hebben we niks kunnen doen.
En zoals gebruikelijk is bij een groepsreis hadden we op de laatste avond de bonte avond. Elke groep (4) had iets voorbereid voor deze avond. Het was een erg leuke avond met fantastische voordrachten/stukjes en veel hilariteit. We hebben een groot aantal talenten in de groep. Al met al een geslaagde avond en een waardige afsluiting van deze fantastische 2 weken. Morgenochtend nog een keer vroeg op om de morgen met elkaar te starten en daarna richting Johannesburg om morgenavond weer naar Nederland te vliegen.
Anke: @ de meiden: heel veel succes morgen en zaterdag! Liefs Anke
